Zabieg rekonstrukcji ACL wykonuje się w przypadku uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego stawu kolanowego (Anterior Cruciate Ligemant). Do zerwania tego więzadła dochodzi podczas uprawiania dyscyplin sportowych wymagających nagłych zmian kierunku poruszania się, jak piłka nożna, koszykówka, piłka ręczna czy narciarstwo. W trakcie urazu słyszany jest charakterystyczny dźwięk, bardzo szybko pojawia się obrzęk.
Rekonstrukcję ACL wykonuje się artroskopowo. Cały zabieg ogranicza się do trzech niewielkich nacięć dookoła kolana. Są to tak zwane portale przez które wprowadza się do stawu kamerę oraz instrumenty służące do usuwania zniszczonych tkanek (resztki ACL, fragmenty łąkotek, osteofity, oderwane fragmenty chrząstki). Następnie nawiercany jest tunel w kości udowej i piszczelowej, który posłuży do umocowania przeszczepu. Pobiera się go ze ścięgna mięśnia półścięgnistego, smukłego, czworogłowego lub z więzadła właściwego rzepki. Złożony na pół lub na cztery części przeszczep zostaje umieszczony w tunelu i zamocowany za pomocą śrób tytanowych lub biowchłanialnych.
Po zabiegu rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego pacjent jest wypisywany do domu w 2 lub 3 dobie. W siódmym dniu od operacji następuje zdjęcie szwów. Czasami konieczne jest wykonanie punkcji w celu usunięcia płynu pooperacyjnego, krwiaka lub wysięku.
Krytyczny okres dla przeszczepu, kiedy jest on najsłabszy, to 6-12 tydzień po zabiegu, dlatego przez pierwsze trzy miesiące od zabiegu konieczne jest noszenie specjalnego stabilizatora stawu kolanowego.
Czas powrotu do normalnej aktywności zawodowej jest zależny od rodzaju wykonywanej pracy i wynosi około 6 do 12 tygodni.
Powrót do aktywności sportowej w ograniczonym zakresie jest możliwy po upływie 4 miesięcy (bieg po równym terenie bez nagłych zwrotów i zahamowań, zmiany kierunku biegu oraz biegu po okręgu; jazda na rowerze; pływanie). Po upływie 9 miesięcy można powrócić do uprawiania gier zespołowych, tenisa, sportów walki, jazdy na nartach i innych sportów wymagających ruchów skrętnych kolana. Ważną rzeczą jest noszenie ortezy zabezpieczającej kolano (zrekonstruowane więzadło) przed nadmiernymi przeciążeniami do czasu aż lekarz zezwoli na jej usunięcie.
Terapia powinna się rozpocząć jak najszybciej, najlepiej już następnego dnia po zabiegu. Obejmuje ona zabiegi fizykoterapii: krioterapię, magnetoterapię, elektrostymulację mięśnia czworogłowego, ultradźwięki oraz laser. Od pierwszych dni od operacji stosowane są ćwiczenia zwiększające zakres ruchomości, ćwiczenia izometryczne, izokinetyczne oraz propriocepcji. Wskazane są ponadto mobilizacje rzepki oraz mobilizacje tkanek miękkich.